Dear ABS,
Hehehe. Paano ko ba ito sisimulan? Hmmm. Ayun, alam mo naman siguro na gusto kita noon. Di ba? Di ba?
It’s been eight long years tapos eto, susulat ako sa’yo (kung mababasa mo ito. behlat) ngayon. Gusto ko lang malaman mo na masaya ako na nakilala kita.
Ikaw ang aking unang crush pagtungtong ko ng high school. Mahilig ako sa suplado at natutuwa ako sa pagkasingkit mo na hindi ka naman mukhang intsik ko koreano kaya crush kita. Kala ko hanggang doon na lang yun kasi hindi naman ako naniniwala sa pagmamahal sa opposite sex na nasa ganoong edad. Para kasing kalandian lang o overgeneralization sa pag-appreciate ng isang tao sa’yo. Pero ang mga text messages na hindi natin pinapalampas kahit may klase. Ang mga phone calls na naging dahilan ng pagkaputol ng landline namin noon. Ang mga palihim na ngiti at kindat. [syet, kinikilig ako].
Mula nung freshman, ikaw lang ang nakapagpakilig sa akin ng ganun. Akala ko crush lang kita. Hanggang sa nagbunga ka ng napakaraming tula nung second year, ng pagluha nung third year kapag sinasabi mo kung sino ang nililigawan mo.
Hanggang sa mabalitaan kong magkakaanak ka na. Cool lang ako noonpero ang totoo, hindi ako makapaniwala. Hindi kasi ganoon ang pagkakakilala ko sa’yo. At hanep ang mga prinsipyo mo sa buhay. Alam mo yun. At lagi natin yung pinag-uusapan. Pero naintindihan ko rin naman dahil pareho tayo ng Unibersidad na pinasukan ngayong kolehiyo.
Nasaktan ako kahit na alam kong hindi mo naman talaga ako magugustuhan. Una, dahil mas bata ako sa’yo ng tatlong taon na noon ay napakalaking bagay na dahil freshman ako at senior ka. Pangalawa, dahil hindi naman ako maganda tulad ng ibang babae sa school natin. At pangatlo, sadya lang sigurong mailap si kupido sa ating dalawa.
Second year college, alam mo ba na classmate ko ang GF/asawa mo sa Stat lecture? One seat lang ang pagitan namin. Hindi kami nag-uusap o nagpapansinan. Alam mo naman sigurong mainit ang dugo noon sa akin dahil nung naging kayo ay may tama pa ako sa’yo. Pero college na noon, natuto na akong magmahal muli at nasaktan na rin ako ng ilang beses, tapos siya, bitter pa rin? Hindi ko naman siya masisisi. Ganoon lang siguro talaga ang mga babae.
Nakita kita noong isang taon, nagkaroon tayo ng chance para makapag-usap muli ng hindi sinasadya. Masaya ako noon. Hindi dahil gusto pa rin kita kundi dahil nalaman kong okay na talaga. That I have moved on from where I thought I was stucked. Masaya ako na magkaibigan pa rin tayo na yun lang naman talaga ako para sa’yo dati pa.
Ngayon, sana masaya ka. No bitterness. Sana maging maayos ang buhay mo.
Gusto kong malaman mo na masaya talaga akong nakilala ka. Isang kaibigan at kuya. Tinnuruan mo akong magmahal, sumulat ng tula, gumawa ng sariling text quotes at masaktan.
Masaya akong makilala ang kapatid mo na naging kaibigan ko rin. :) Salamat nga pala sa pagtitiwala sa aking ng security code ng 3310 mo noon na ako at ikaw lang ang may alam. Hahah. At salamat sa tiwala pag nakikipagpalit ka ng phone sa akin. Pero ang totoo, binabasa ko talaga ang inbox mo. Haha. Pero aminin mo, ganoon ka rin naman. :P
Oo, aaminin ko, minahal kita. Puppy love kahit hindi ka aso, infatuation, o kahit ano pa man ang tawag dun. Minahal kita, ABS. :)
No comments:
Post a Comment